Twee nachten ben ik in Yarmouth gebleven vanwege de harde wind. Dinsdagavond ben ik naar het havenkantoor geroeid en betaald voor de eerste nacht. Daarna wilde ik uiteraard weer terug naar mijn boot. Het bijbootje lag naast andere bootjes want het was nogal erg vol. Bij het overstappen van het ene bootje naar die van mij ging er iets fout. Ik moest voorin mijn bootje stappen, ging op de stuurboordkant zitten en verloor mijn evenwicht. Ik viel opzij, kon het niet meer herstellen en tuimelde in het water, helemaal kopje onder. Mijn bootje was door deze manoeuvre opgeslagen. Toen ik weer boven kwam, heb ik me eerst aan boord van het andere bootje gehesen en zag mijn bootje ondersteboven wegdrijven. Daar stond ik dan, van top tot teen drijfnat en niemand in de buurt. Ik ben naar de havenmeester teruggelopen en het verhaal verteld. Hij ging direct met zijn boot achter mijn bootje aan die ondertussen al tussen 2 afgemeerde boten was gedreven. Ik ben daar naar toegelopen over een steiger, we hebben mijn bootje omgedraaid en hij heeft mij even naar mijn boot gebracht met het rubberbootje op sleeptouw. Aan boord van mijn boot heb ik me natuurlijk helemaal uitgekleed, droog gemaakt en schone kleren aangetrokken. Woensdag ben ik in Yarmouth gebeleven en heb boodschappen gedaan. Ondertussen konden mijn natte kleren in de wind hangen om te drogen. Donderdag besloot ik naar Newtown Creek te gaan. Slechts iets meer dan 3 mijl maar met een harde stroom tegen ging het natuurlijk niet erg snel. Er stond wel een harde W-wind (5 tot 6 Bft), dat gaf flinke golven tegen die stroom in. Ik rolde alleen het voorzeil uit, hierbij stond er zoveel kracht op de haallijn (waarmee ik het uitrollen onder controle te houden) dat ik deze niet kon houden en door mijn rechterhand gleed wat een brandblaar opleverde. Eenmaal onder zeil ging het hard door het water maar de grondsnelheid was uiteraard laag. Een eindje voor de monding van de kreek viel het toch nog wel mee om de genua in te rollen ondanks de harde wind.
Eerst nog even een halve mijl op een gedeeltelijk ingerolde genua gevaren, daarna de motor gestart.
 |
| De nauwe doorgang naar Newton Creek |
Het is daar een heel krappe ingang met aan beide kanten kiezelstrand en modder. Ik was daar nog nooit geweest en kon toevallig achter een Engelsman aanvaren, bovendien was op de kaartplotter goed te zien dat ik in voldoende water bleef varen. In de kreek zag ik eerst diverse witte boeien en verderop oranje gekleurde. Aan de bemanning van één van de afgemeerde boten vroeg ik welke voor de bezoekers bedoeld waren: dat bleken de witte te zijn. Daarvan waren er gelukkig nog een paar vrij. Het viel n og niet mee om in mijn eentje met wind en stroom zo’n boei op te pikken, maar bij de 3e poging had ik succes.
 |
| Zonsondergang bij Newton Creek |
Het water was hier in de kreek een stuk rustiger dan op de Solent ondanks dat de wind nog wel even bleef doorstaan. Aan beide kanten op de oevers waren ontelbare watervogels van diverse soorten te zien en te horen. Toen ik aankwam was het nogal bewolkt, maar na een uurtje of twee scheen het zonnetje lekker in de kuip terwijl de heuvels op het eiland Wight in dikke laaghangende bewolking gehuld waren. Dit is wel een plekje om nog een keertje terug te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten