Vrijdag 17-07-2015

Winkelstraat in Torquay

Afgelopen maandag en dinsdag waren de weersomstandigheden niet goed om te gaan zeilen zodat ik in Torquay ben gebleven en diverse keren met Rob the Fish (zoals de lokale visser daar bekend stond) heb afgesproken om een praatje te maken en een biertje te drinken.

Rob the Fish

Maandagavond zijn we samen naar de pub Offshore geweest waar weer een band speelde, dit keer een zangeres en een weergaloos goede gitarist. Af en toe werden ze bijgestaan door een gastzangeres.

Woensdag werd het weer een stuk beter en ben ik naar Weymouth gegaan. De eerste paar uren bijna geen wind dus de motor moest weer het werk doen. Ik had wel het grootzeil gehesen voor het geval dat er wind zou komen. Na enige tijd kwam er een ontzettend rare lucht opzetten aan bakboord kant en die leek dichter bij te komen. Toen heb ik het grootzeil maar weer laten zakken. Verder op de motor en gelukkig gingen die wolken ver achter mij langs. Op een gegeven moment kwam er wat meer wind en heb ik beide zeilen kunnen gebruiken en een paar uur lekker gezeild. Omdat het niet meer dan een kleine windkracht 4 was, besloot ik om vlak langs Portland Bill te gaan (de inshore route zoals dat in de Reeds-almanak beschreven staat). Helaas was de wind wel weer helemaal ingezakt en ben ik al motorrend naar Weymouth gevaren.

Donderdag om 12:00 uur (Engelse tijd) kwamen Tiede en Paul aan op het station van Weymouth. Ik heb ze daar opgehaald en we zij met zijn drieën naar de boot gelopen. ’s Middags wat boodschappen gedaan en nog een wandeling in het stadje gemaakt.

Vrijdag was de windverwachting 4 to 5 Bft SW met uitschieters tot 6 Bft. We zijn om 8:00 uur vertrokken om van de stroom te profiteren. Net nadat we de zeilen hadden gehesen, heb ik met de kustwacht gebeld (via de marifoon) om te vragen of er nog schietoefeningen gepland waren in het gebied waar wij langs moesten. Dat was niet het geval dus we hoefden geen omweg te maken. Bijna pal oost voeren we richt St. Albain’s Head, een kaap waar we omheen moesten. Ook daar kun je onder gunstige weersomstandigheden heel dichtbij langs varen om de erge stroomrafelingen te ontwijken. Helaas waren die omstandigheden nu niet zo gunstig maar we besloten om het toch te proberen. Het was lekker hard varen met flinke golven die mooi onder de boot door liepen.

In eerste instantie leek het redelijk rustig bij die kaap, maar even verder werd het een heksenketel. We voeren over een drempel op een meter of tien diep naar 55 meter en met de sterke stroming en de aanlandige harde wind stonden daar enorm steile golven van 2 tot 2,5 meter. normaal is deze golfhoogte niet zo’n probleem maar ze waren zo steil dat we als het ware tegen een verticale muur van water in voeren, elke golf weer. De boot maakte hierdoor ontzettende klappen als we dan van zo’n golf afvielen. Dat was niet leuk meer, maar gelukkig duurde het niet al te lang, ongeveer 10 minuten. Conclusie na dit heftig gedeelte: we zijn kennelijk niet dicht genoeg langs die kaap gevaren om de inshore route te pakken en verder kun je met deze wind beter een vijftal mijlen omvaren om dit te vermijden.

Voorbij de kaap hebben we nog even lekker gezeild en zijn de Studland Bay ingevaren en daar een plekje gezocht om het anker te laten vallen. De wind was nog steeds een 5 Bft maar het anker hield uitstekend. Een prachtige baai om te liggen met zonlicht op de rotsen.

Ankeren in de Studland Bay

Ankeren in de Studland Bay

Old Harry's Rock bij de Studland Bay