Donderdag was identiek aan woensdag. De dag doorgebracht met lezen en even naar de wal om de benen te strekken. Daar hadden we het bijbootje voor nodig zoals je Tiede hier ziet terugroeien. Aan het eind van de middag naar een pub gegaan om een biertje te drinken en daarna naar “The Bugel Coach Inn” om daar te eten. Een mooie typisch Engelse pub met diverse vertrekken waar je wat kan drinken, poolbiljart spelen en eten. Er is zelfs een ruimte waar mensen komen om zelf muziek te maken. Er staan daar 2 piano’s. Na de lekkere maaltijd, we stonden op het punt om weg te gaan, kwamen er inderdaad 2 mensen (man en vrouw) en begonnen daar te musiceren. De vrouw zong, de man speelde in eerste instantie piano maar al heel gauw ging hij op zijn eigen gitaar spelen. Het publiek bestond in het begin uit een paar Engelsen en Tiede en ik. Al gauw was dat geslonken tot ons tweeën en slechts 1 Engelsman. Het was gewoon een heel intiem bijna privé-concertje. Ook de interactie met die 2 musici droeg bij aan de bijzondere sfeer. Op een gegeven moment moesten ze stoppen (Engelse pub-sluitingstijd) maar toen hebben we nog een poosje met ze zitten praten. Heel bijzonder!

Vrijdag eerst maar weer uitgeslapen, de wind bleef maar hard doorwaaien. ’s Middags naar Lymington gemotord (3 mijl tegenover Yarmouth), we wilden wel eens een andere haven zien en we hadden walstroom nodig. ’s Avonds een grote pan macaroni gemaakt want het zag er naar uit dat we de volgende dag konden vertrekken.

Zaterdag 'smorgens om 08:00 uur vertrokken met de bedoeling om naar Cherbourg in Frankrijk te varen. Zodra we buiten de haven waren bleek al gauw dat er toch nog een flink windje stond, dus we hebben het grootzeil gehesen met 1 rif er in. Even later de fok erbij getrokken. Richting de Needles was hoog aan de wind varen, waarschijnlijk net niet helemaal bezeild. De wind nam verder toe tot een dikke 6 Bft, harde wind tegen erg harde stroom, dat was niet leuk meer. Het werd te gek, we besloten nog voordat we bij Hurst Castle waren om terug te gaan.
Het omkeren viel overigens nog niet mee, dikke golven, zeilen laten vieren en voor de wind, altijd een moeilijke koers. Een poosje zijn we in oostelijke richting gezeild, door het water ging het hard maar de stroom van 3 knopen beperkte de snelheid over de grond. We besloten om weer naar Lymington te gaan om te kijken of we de volgende dag weer een poging kunnen gaan wagen.
Vanavond de dag afgesloten met een heerlijk dineetje in het restaurant bij de Lymington Yacht haven waar we kennis hebben gemaakt met een voor ons nieuwe Schotse malt whisky genaamd Isle of Jura Superstition. Arie, het is vergelijkbaar (misschien wel beter dan Lagavulin of Highland Parks).