Zondag 01-07-2018

Erg vroeg opgestaan (om 04:30 uur) om met de stroom mee naar Salcombe te varen. De eerste 3 kwartier had ik een windkrachtje 3 en kon lekker zeilen, maar daarna ging de wind weer even rusten en heb ik de motor weer aan gezet. Gelukkig kwam na enige tijd de wind weer terug, het werd zelfs een dikke 4 (15 tot 16 knopen uit het noordoosten) en kon er weer gezeild worden. Helaas kreeg ik wel ontzettend veel regen over me heen, maar daar hebben we een zeilpak voor.

Ongeveer een mijltje of 4 voor de ingang naar de rivier waaraan Salcombe ligt, begon het plotseling heel veel harder te waaien. Als gevolg hiervan en de hoge golven die schuin van voren in kwamen, maakte de boot enorme schuivers over stuurboord. Met alle macht probeerde ik het voorzeil een stuk in te rollen maar dat lukte niet op deze aandewindse koers. Daarom stuurde ik verder van de wind af tot ik bijna voor de wind voer. Hierdoor was de druk uit het voorzeil verdwenen omdat die in de luwte van  het grootzeil kwam te hangen. Toen kon ik hem helemaal inrollen. Intussen was de wind aangewakkerd tot een dikke 6 en af en toe 7 Bft (28 tot 30 knopen), dit was niet wat de weersverwachtingen hadden doorgegeven L. Vervolgens probeerde ik wat meer op te sturen maar ik kreeg er geen vaart meer in en ik hoorde een enorm ratelend geluid (alsof er met een bos kettingen gerammeld werd) waarvan ik dacht dat het onder de boot vandaan kwam. Ik ging er direct van uit dat ik iets in mijn schroef had gekregen (een ketting van een vissersboei die daar veelvuldig in het water liggen). Wat te doen op zo’n moment? De motor in z’n vrij zetten zodat de schroef in elk geval niet meer draaide. Maar gek genoeg bleef ik dat rare rammelende geluid horen, ik vreesde voor de onderkant van de boot. Met alleen het grootzeil en zonder voortstuwing van de motor dreef ik langzaam met de stroom mee iets verder van de kust af. Omdat ik verder geen oplossing vond, heb ik eerst Salcombe Havendienst geprobeerd te bereiken maar die reageerde niet. Daarna de kustwacht opgeroepen (Falmouth Coast Guard). Die antwoordde gelukkig wel na enige tijd. Ze vroegen mij uiteraard van alles over de situatie, wat mijn positie was, hoeveel personen aan boord, type en kleur van de boot. Zij zouden de reddingsdienst uit Salcombe waarschuwen. Dus moest ik daar op wachten. Overigens ging die communicatie erg moeizaam vanwege de wind die langs van de marifoon blies. Na korte tijd probeerde ik toch weer even om de motor in z’n vooruit te zetten en warempel ik kon weer vaart maken! Toen ik verbaasd om me heen en naar boven keek, zag ik dat het ratelende geluid veroorzaakt werd door het mechanisme in de buis in de achterstag (waarmee deze stag aangedraaid kan worden), elke keer als het grootzeil langs de achterstag heen en weer denderde (omdat ik eigenlijk te veel in de wind stuurde). Daarop direct de kustwacht opgeroepen en gemeld dat het probleem opgelost scheen te zijn. Zij deelden mij mee dat de reddingsboot bij de ingang van Salcombe op mij zou wachten (die was al uitgevaren) om mij verder naar binnen te begeleiden. Toen ik op korte afstand die ingang genaderd was, zag ik hem inderdaad op mij afstomen. Ze kwamen vlak bij mij varen en vroegen of alles OK was, en dat kon ik beamen. Ze bleven tot op de rivier vlak achter mij varen omdat ze misschien dachten dat er toch nog iets mis kon gaan met de motor. Het grootzeil had ik in de ingang, waar het wat rustiger water was, in één keer laten zakken zonder het deze keer mooi op te vouwen. Op de rivier zelf kwam de havendienst mij tegemoet, die was ondertussen ook over de situatie ingelicht, en ging de reddingsboot weer naar zijn ligplaats. De havendienst begeleidde mij naar de steiger in de rivier en de bemanning hielp mij met afmeren.

Terwijl ik schoon schip maakte, begon de zon te schijnen en de hele middag was het stralend mooi weer! Na deze gebeurtenis en het vroege opstaan, voelde ik mij wel zo moe dat ik eerst maar een uurtje plat ben gegaan. De komende dagen wordt ook veel wind uit de verkeerde hoek verwacht, dus ik blijf nog even hier liggen.